Pieterpad 9e dag

Dag 23

Sorry, dag 9. Het lijkt al of ik een eeuwigheid aan het wandelen ben. Vanmorgen zijn wij wat later begonnen, want de regen kwam met bakken uit de hemel vallen. Rond tien uur werd het droog, waarna heel de dag de zon heeft geschenen. Het is een dag van koeien en van zondagslopers. Net als zondagsrijders die niet vooruit komen. Vandaag halen wij niet de 21 kilometer. Wanda heeft mijn blaren weer doorgeprikt en als een volwaardig ehbo'er mijn voeten getaped, daar ligt de vertraging niet aan. Voor het eerst sinds dagen lekkerder kunnen stappen.

Wij raken wat uit koers wanneer wij Coevoorden uitlopen. Het spoorzoeken zijn wij bijster. Zien niet duidelijk de plakkers en pakken een weg om in te slaan , van deze zal het vast zijn! Het wijst ons ook de weg naar koffie!! Nu weten wij: nooit meer doen! Dat scheelt heel veel tijd en meters, het omlopen. Ik loop ondertussen te denken dat ik die "vrachtwagen" op mijn rug best zat begin te worden.

Wanda heeft het zelf denk ik niet in de gaten, maar zij wordt ook iets stiller. Ik vraag ernaar. Iets last van haar hielen. Als een soort beurse plekken. Dit wordt terplaatse behandeld met pleister en een schapenwolletje tussen de hiel en de schoen. Het gaat iets beter en wij lopen verder. Op een gegeven moment heb ik lekker de pas te pakken, Wanda loopt achter mij. En wanneer er iemand achter je loopt, ga je een stapje harder. Het is een smal pad en anders ben ik bang dat Wanda zich moet inhouden. Een krachtige stem hoor ik plotseling achter mij.
"Heb je de JOKER ingezet, je loopt opeens als een TURBO!" "Ik moet mezelf helemaal vooruit duwen, om je in te halen!"

Ik kan plotseling geen stap meer zetten van het lachen. Ik liep net in een soort flow en een beetje te dromen. Wij lopen samen verder, naast elkaar. Komen in een leuk klein plaatsje aan en gaan wat drinken. Ik wordt wel steeds behendiger om het zware gevaarte van mijn rug te krijgen bij aankomst en met een zwieper weer op de rug te werpen, bij vertrek.

De kilometers die wij vandaag gemist hebben, proberen wij morgen weer in te halen. Vanavond met de kippen op stok, bij het kraaien van de haan, weer opstaan. Limburg, ik kom eraan!