Pieterpad 2e dag

Een kleine impressie van vandaag, dag 2. Landelijk lopen. Heup is gelukkig weer goed. Nog even een blaartje wegwerken dan kan ik weer lekker doorstappen. Vandaag zouden wij gezellig gaan lunchen. Niets in de weide omtrek te vinden, zoals een gezellig zitje. We zoeken een bankje. In de verte zie ik een zitje onder bomen, of is het een Fata morgana? Dichterbij gekomen zie ik dat het grafstenen zijn. Bij deze teleurstelling schamt op dat moment een racefietser mij, aan mijn arm, terwijl ik echt al bijna in de berm liep. Hij lachte ook nog toen ik schrok. Ik was er te moe voor, kon niet hard lopen, anders zou ik hem van zijn fiets hebben gesleurd.

Aan het eind van de dag na het eten, viel het een ietsje tegen om frivool op te staan. Heel voorzichtig mijn spieren aanzetten de dingen te doen waar ze voor zijn bestemd. Ik moest naar de wc. TRAP OP! Ik moest grinniken, vooruit met de benen Andy.

Marry reed met de pakezel soms vooruit om de weg te verkennen en de goede richting te wijzen. Zorgt voor ons eten en drinken, zoals een pakje sap met aan de buitenkant van het zakje een rietje geplakt. Ik pak zo'n pakje aan, haal het plastic folie van het rietje en begin gelijk te drinken. Er komt niets uit! Ik kijk naar de situatie en zie natuurlijk dat ik het rietje nog in het zakje moet prikken!

Hoe het gaat met mij? Goed!

Met Marry ook, ondanks dat ze mij in haar buurt heeft.