Voordat ik verslag maak van het lopen van de laatste dag, wil ik eerst een bedankje plaatsen. Mijn lieve vriendin Marry met haar fiets en haar opvallende oranje hoedje! Verkenner (van de rood/witte bordjes) verzorgster en pakezel! Ik had je niet willen en kunnen missen met je humor, aansporing en inzet. Wat hebben wij gelachen! Je had nog veel meer mee willen lopen en bent zelfs helemaal naar Maastricht gereden met de auto, fiets ingeladen om mij te gemoet te rijden op je fietsje de laatste dag. Heel veel bewondering heb ik voor jouw gouden hart!
Mijn lieve vriendin en collega Wanda, jij hebt mij er doorheen gesleept met jouw vasthoudend karakter. Stevig stapte jij door, zodat ik je wel zou blijven volgen. Elke dag die je er was, mijn voeten in de tape gezet. En met je vrolijke humeur stapte je elke meter weg. Je hebt een hart van goud, zoals ook jouw vrienden beamen! Elke keer wanneer ik niet de fut had om een slaapplaats te zoeken, stond jij klaar om te gaan bellen, zodat ik terecht kwam op de meest idillysche plekken.
En dan nog jouw geheime, snikie, organisatie talent! Zittend in ieder complot, wat je verbazend goed geheim kon houden. Woorden heb ik niet genoeg om je te bedanken voor alles. Ik hoop dat je mijn dankbaarheid voelen zal.
Mijn lieve zus Corrie, wij hebben hele etappes, gekletst en gelachen en veel stil gestaan door slappe benen van de lach! Maar toch altijd weer de 20 km gehaald. En ik vond het zo knap dat jij je op slippers door elke natuurgrond kan worstelen met stevige pas. Jouw enthousiastme werkte heel stimulerend bij elke dag dat ik Maastricht nog heel ver weg vond. Stap voor stap waren jouw woorden waar ik veel aan heb hebt gedacht.
Annie, jij hebt mij met jouw lopen meegetrokken in ferme pas. Ik voelde mij bij jou alsof ik zo bij het leger zou kunnen. Achter je aanlopen met mijn blik op je hielen, haalden wij steeds de etappes aan het eind van de dag. Jouw droge humor deed de rest, wij hebben heerlijk gelachen en van de natuur genoten. Dat je nog extra twee dagen mee bent gelopen, naar huis moest reizen tussendoor om dezelfde dag weer de trein voor een etappe te nemen, zal ik nooit vergeten. Heel veel dank!!
Mijn gezellige lieve broer Rob en Leontien die zomaar een dag van 25 km maken, ben ik ook heel erg dankbaar. Super gezellig was deze dag! En het was moeilijk voor mij weer afscheid te moeten nemen van jullie na deze dag.
Dit was dezelfde dag met Paula en Rob Schuring, die als verrassing al heel de nacht naast ons hotel hadden gestaan met hun camper, zonder dat ik dat in de gaten had. Verzorging die dag tot in de puntjes. Zelfs de laatste dag van de 500 km stonden zij als welkome verrassing weer klaar met koffie op een rustplek. Ook dit zal ik nooit meer vergeten.
Ruud en Monique van Lent ben ik zeer dankbaar. De laatste twee dagen mij door de kilometers gepraat. Ruud met stevige pas en en een stokje voorhoudend met ZEN, hebben wij op één dag 28 km gelopen, de langste dag van de vier weken en daardoor weer op schema.
Patricia, jij kwam meelopen precies op het goede moment. Wanneer er iemand weet wat lopen is ben jij het! Met veel geduld bleef jij naast mij lopen en hoorde je mijn gemopper en gepuf aan! Geweldig dat je helemaal naar Limburg bent gekomen en bij de finish erbij bent geweest!
Ruth, dank je voor de warme ontvangst bij Tante Hilly en oom Gerrit, voetverzorging en gezelligheid.
Anja, dank je wel voor de gehele verzorging, ik voelde mij meer dan welkom!
Tamara Vink, dank je wel voor het bedrukken en doneren van de shirts, die ik vier weken lang met plezier gedragen heb.
Dosha, mijn lieve dochter! Geen berg te hoog, geen land te groot om op skeelers kilometers mij te komen verrassen om een dag mee te lopen en samen met Bob, kwam je nog een extra dag langs! Je zat ook in ieder complot!
Mijn geweldige kinderen Carl en Linda en kleinkinderen, die mij gesteund hebben met telefoontjes en berichtjes. Mijn Egyptische vrienden, die er op afstand bij waren.
Corin, jij hebt op mij gewacht om een halve dag met mij mee te lopen op de dag dat ik er tegenop zag, die dag alleen te lopen. Dank je wel voor de gezelligheid!
Alle mensen die mijn verhalen gelezen hebben, enorm bedankt voor jullie steun.
Mijn niet te vergeten lieve collega's en werkgever Gormley Chiropractie, die een enorme verrassing in petto hadden door met z'n allen als verrassing in het bos op te duiken en de etappes op afstand hebben ondersteund.
Niet als laatste, mijn lieve man Hans een dag meegelopen en mijn tas gedragen. En bovenal mij de kans gegeven heeft dit voor de stichting te kunnen doen.
Zonder dit alles, zou ik na dag drie al thuis zijn geweest!
Heel, heel veel dank aan allen!!
En steun vanaf boven! Ik voelde dat op momenten dat ik het moeilijk had, mijn tas gedragen werd en de koolwitjes (vlindertjes) om mij heen vlogen.
