Na een enorm aantal kilometers gelopen, krijg ik het lastig. Mijn voeten willen gewoon niet meer. Ik gooi mijn tas van mijn rug en wissel mijn schoenen. Gelukkig het loopt even beter. Tussen drie uur en vier uur heb ik elke dag een dip. Ik begrijp de ontdekkers van cup a soup! Een opkikker! Even nog doorzetten! Plotseling zet Wanda haar turbo aan! Ik denk, die loopt in trance! Bij mij komt het lied naar boven: IK WOU SOMS DAT IK JOU WAS!! Ik had niet gedacht vandaag in Valkenburg aan te komen, maar door de twee werkpaarden, locomotieven, hazen, is het toch gelukt. Wij eten wat met elkaar en gaan dan op weg naar het pension, waar Wanda en ik gaan overnachten. Ruud gaat naar zijn gezin. In het hotel ontmoeten wij een vriendelijke man die ons aanspreekt over wat ons doel is. De man trakteert ons op een drankje en kijkt of hij iets voor onze stichting kan doen.
Hoe bijzonder kunnen de ontmoetingen zijn op het Pieterpad.
Morgen, zaterdag de laatste etappe. Het maakt mij blij dat ik dan naar huis kan. Verwonderd dat ik al de kilometers heb kunnen maken.
Emotioneel door alle lieve aandacht van iedereen en mooie ontmoetingen met mooie, lieve mensen.
Gelukkig heb ik voor morgen een pakje zakdoekjes in mijn tas! Tomorrow, here I come!
De drive achter al deze verhalen over ontberingen van afgelopen weken is voor de kinderen van luxor!
U kunt ons helpen ons doel te bereiken!
Elke donatie, klein of groot is welkom
