Over vergeten gesproken, vandaag mijn heerlijke vest laten hangen bij een adres waar wij koffie drinken. Halverwege een weiland kom ik er achter. We gaan terug, zegt Annie. Dat wil ik niet, ik loop geen meter teveel meer. Annie biedt aan om terug te gaan en dan mag ik blijven waar ik ben. Natuurlijk niet!!! Scheelt weer gewicht, zeg ik tegen Annie. Maar wel zonde, het was een lekker vest. Ik krijg een ingeving, ik heb toevallig het bonnetje meegenomen. Daar staat misschien een telefoonnummer op. Jawel, geluk!! Ik bel op en de meneer zegt hem te bewaren, want hij had hem al gevonden. Ook geregeld. Later haal ik hem op, of hij stuurt hem op, op mijn kosten.
Na een stevige tocht, ik heb er echt genoeg van, gaan wij iets eten voordat Annie vertrekt en ik naar mijn volgende slaapplaats loop. Wij nemen soep. Annie courgette soep met garnalen. Ik tomatensoep met crème frais, omdat ik geen trek heb in garnalen! Hoewel ik courgette soep ook erg lekker vind. Annie verteld nog dat garnalen de smaak aan de courgette soep geven, omdat courgette een beetje flauw kan zijn.
Annie eet haar soep, zij zit tegenover mij en zegt: "ik zie geen garnalen? Zouden ze vergeten zijn? We hebben het erover of ze misschien gepureerd zouden kunnen zijn. Zou ook kunnen, zegt Annie, de smaak is goed!
Ik eet mijn tomatensoep en bijt op iets wat een garnaal lijkt! Ik voel al lachkriebels opkomen. Annie, ik heb volgens mij garnalen in mijn soep! De blik van Annie vergeet ik niet! Zij: "zouden ze zijn overgesprongen naar jouw kom? Ik vertel haar, dat ik als verrassing bij Hans Kazan heb afgesproken, als dank voor haar steun. Werkelijk, ik heb heel veel garnalen in de soep en wij proberen netjes te lachen in deze nette zaak, waarbij wij ook al onze schoenen bij de deur hebben uitgedaan omdat wij net door de regen en modder hadden gelopen. Wij zitten als twee armoedig uitziende verregende mensen in een restaurant met leren stoelen. Ik weet eigenlijk niet waar ik hen het meest mee blij heb gemaakt, want mijn sokken heb ik al drie weken aan!
De soep hebben wij op en ik vraag de man naar de verwisselde garnalentruc. Arme man, trok een verbaasd gezicht, beaamde de fout en vroeg of de combinatie gesmaakt heeft, dan kunnen ze dit recept misschien vaker doen! Haha weer geweldig!
Ik neem weer afscheid van Annie na weer enerverende dagen. Arme Annie, zij zit nog steeds in de trein, maar dat is weer een ander verhaal!
Het was een best zware, lange dag. Dus ook voor jullie een zware, lange lap tekst!
Maar ik heb het niet over mijn voeten gehad, sah??
