Een gezellige dag, een relaxte dag en een snelle dag!
Heel gezellig, mijn man Hans loopt vandaag mee. Wij ontbijten samen en Hans taped mijn voeten in. Eerst de overtollige bagage in de auto zetten (vuile was). Daarna gaat de rugzak bij Hans op de rug. Weer een cadeautje voor mij. Ik loop rugzak vrij! Blijkt in alle opzichten heel fijn, want Hans is 1.93 meter en maakt flinke stappen. In ieder geval in mijn beleving! Ik dribbel er wat naast met mijn 1.68 meter. Maar omdat ik geen ballast bij mij heb, kan ik het dribbelen prima aan. "Gaat het met de tas", vraag ik? "Ja, makkelijk, merk er niets van", weegt niets, zegt mijn man. Onmogelijk, denk ik! Ik schrijf elke avond over een monster, vrachtauto of container op mijn rug en mijn man voelt het als een vliegje die meereist. Ik geloof er niets van!! Ik weet zeker dat het monster een ton weegt.
Een prachtige route lopen wij. We stoppen om wat te drinken en een stuk taart. Wanneer je zoveel loopt, schijn je veel taartjes te mogen eten, denk ik. Ik weet namelijk niet hoeveel taart ik heb gegeten de afgelopen weken en toch zit mijn riem al op het strakste gaatje. Wij stappen stevig verder naar het einde van de route. Onderweg komen we in de wei waar wij lopen een groep echt heel grote geiten tegen. Ze liggen te luieren onder een paar bomen. Ik wil er graag een foto van maken. Zal ik dichterbij kunnen gaan, vraag ik mijn man. Natuurlijk, in de kinderboerderij ga je ze nog aaien, krijg ik als antwoord. Ja zeg, dit zijn joekels met enorme horens. Straks staan ze op met z'n allen en komen mij achterna. Toch stap ik dichterbij en nog een stap. Dan staat er één geit op en ik rén al naar de weg. Conclusie: ik toon mij vandaag een watje qua drager en nog eens een bange poeperd! Ik ben heus twintig dagen stoer geweest!!
