Pieterpad 21e dag

Een super dag!

Gelukkig opgestaan met een fris gevoel, de misselijkheid van de avond er voor is weer weg. Wij vertrekken optijd om onze route van 14 kilometer te maken. Een in verhouding korte dag. Maar een korte dag hoeft niet te betekenen dat het een makkelijke zal zijn. Dat klopt dan ook, de St. Jansberg krijgen wij te bedwingen. Best hoog met onze rugzakken op, maar wel een heel mooi afwisselend bos. Op een gegeven moment lopen wij lekker weer naar beneden een heel lang pad tot een weiland. Geen bordjes van rood wit te bekennen. Annie en ik hebben allebei lopen dagdromen. We moeten weer hetzelfde pad terug, maar dan omhoog. Vriendin Wanda belt op hoe het gaat. Met de vraag waar wij lopen. Ik vertel haar dat wij zoekende zijn in het bos. Zij vraagt bij welke weg wij lopen. "Geen idee", zeg ik, " er hangen hier geen straatnaambordjes in het bos"!!

Wanda vraagt door! Weet ik veel, antwoord ik nog een keer, boven op de st Jansberg. Goh ben buiten adem van het lopen, klimmen en telefoneren op een berg en moet rare vragen beantwoorden. Annie schiet in de lach! Wanda zegt gedag en even later heb ik Dosha, mijn dochter aan de telefoon. Hoe het met mij gaat! Ik zeg dat alles weer oké is en na een paar minuten hang ik weer op, in de hoop dat Annie de bordjes in de gaten houd. Ik kan maar 1 ding tegelijk, dus loop ik hijgend van het praten achter Annie aan, die soepeltjes voor mij uit loopt. Wij zijn toe aan koffie en Annie houdt de spirit er in door te zeggen dat we vast snel bij de koffie zijn nu. Om iedere hoek is weer een nieuwe klim. In de verte boven een heuvel denk ik tenten te zien. Ik denk aan een camping, dus koffie. Kom ik op oog hoogte, zijn het koeien die ik voor tenten aan zag. Hallucinaties!! Nog even en eindelijk bij de weg, vlak daarbij een restaurant en een terras! Heerlijk!! Aangekomen op het terras, hoor ik mijzelf zeggen dat ik kapot ben en hetzelfde moment (weet niet goed te omschrijven) zie ik bekende gezichten! Dit drinkt dan heel langzaam tot mijn hersenen door, voordat ik zie dat het mijn schoonzoon Bob en mij dochter Dosha zijn! Zij zitten op ons te wachten op het terras. Wat een enorme verrassing! En weer krijg ik een dikke keel met tranen, die ik dan probeer weg te werken, maar niet echt lukt! Zo blij verrast ben ik. Wanda, jou vertrouw ik nu niet meer aan de telefoon, spant samen met iedereen. (dikke kus)!

Na de lunch lopen Dosha en Bob gezellig met Annie en mij mee. Ik mag mijn tas in de auto doen, die zij later weer gaan ophalen. Zo dát loopt lekker!!! Zonder gevaarte op mijn rug. Ik moet gewoon mijn ritme van mijn pas opnieuw vinden. Het lijkt alsof mijn heupen extra draaien. Heerlijk voor mijn voeten ook, zonder de extra druk.

Het tweede deel vliegt voorbij en wij zijn vroeg op het marktplein van Gennep. Heel leuk plaatsje op het eerste gezicht. Ik boek een kamer van Hotel Kroon. Daar drinken wij wat en ondertussen komen Annie en ik iemand tegen die we de dag er voor gesproken hebben. Bij toeval heeft zij een kamer naast mijn kamer in het hotel. Met elkaar blijven wij de avond voortzetten. Jammer genoeg moet ik weer afscheid nemen van Annie! Geduldig met mij als zeurkous over mijn voeten en altijd positief zal ik haar missen als wederom een locomotief, die maar door stoomt. Door Annie ben ik weer vier dagen verder gekomen. Mijn dank is enorm Annie, dit zullen wij samen nooit meer vergeten!
Bij het afscheid kan ik natuurlijk weer niets zinnigs zeggen. Maar op de weg naar huis voel je hoop ik mijn dank!

Dosha en Bob blijven eten samen met de reisgezellin, ben heel even haar naam kwijt.

Wij kiezen een menu, waarbij biefstuk zijlende in saus bij staat. Ik weet niet wat zijlende is en vraag het aan de ober! "Wat is een zijlende biefstuk? De ober:" de zij lende van een biefstuk"! O help, iedereen lacht mij uit! Het beste is dan maar om hard mee te lachen. Stom zeg, heel vaak lees ik die dingen verkeerd! Even later wordt het eten geserveerd en krijgen wij een bord opgemaakt met biefstuk met een zeiltje!! Hilariteit. Geweldig bedacht door de kok en ober van het restaurant/hotel de Kroon in Gennep!!! Zo heel leuk dat ze daar iets mee hebben gedaan! De rest van de tijd op het logeeradres, zal ik opletten dat ik mij zo gedraag om toch nog een betere indruk achter te laten.
Na het eten de kinderen uitzwaaien en nog een kop koffie op het terrasje. Een heerlijke avond met als slot twee klepperende ooievaars op het dak van het historische gemeentehuis!!

Op naar morgen, dan komt mijn man Hans een dagje meelopen.