Pieterpad 19e dag

Midden in de nacht lig ik klaar wakker, ik heb visioenen. Rob en Paula die plotseling ergens aan de kant staan met hun hebben en houden. Ik weet dat zij zorgen als bijna geen ander, wanneer je bij hen langs gaat, koken zij heerlijk! en zijn altijd voor iemand bezig. Ik denk aan Maastricht! Wanneer ik daar aankom begraaf ik mijn tas om lekker licht door te rennen naar de streep. Later graaf ik mijn tas wel weer op.
Deze ochtend neem ik toch een douche. Vannacht een tip gekregen van Mien om zittend te douchen. Dat ga ik doen. Deuren open van de douche kabine, benen over de rand van de bak. Dan de kraan aan, maar die is te hoog als je zit. Dus weer staan, de kraan aan en dan gaan zitten. Hoe ik het doe is gelukkig niet gefilmd.

Na het ontbijt in Duitsland bij de heren van het Herenhuis, vervolgen wij onze weg naar Millingen aan de Rijn. "Wij worden uitgeluid door de kerkklok met een vrolijk vaarwel en tot ziens" , zegt Annie achter mij!

Het wordt een warme dag, ik heb een schoon shirt aan gedaan, maar dat heeft ook geen nut. Net zulke zoutstrepen als op mijn vorige shirt zichtbaar. Na drie uur gaan wij iets eten en drinken aan de Boven Rijn. Wij nemen plaats met uitzicht op het water. Wederom schoenen uit en voeten op de stoel. Plotseling voel ik mij een beetje wee, licht in het hoofd, beetje draaierig. Ik zal toch niet beroerd worden van al dat lopen en de zon, denk ik bij mijzelf. Ik zeg het toch tegen Annie, want zij zit tegen mij te praten en ik kan mij niet meer op haar concentreren. Annie zegt dat het van de boot komt! O, ja dat is het, ik zit gewoon te deinen omdat wij op een boot zitten en er een andere boot langs gaat. Even meedeinen dan maar, dan gaat het beter. We vertrekken na het eten. In de middag ga ik altijd minder goed lopen dan in de ochtend. Mijn voeten hè, die gaan dan branden onder de zolen en er is nog een kleine teen die ik het liefst even naast mijn schoen leg. Maar wij moeten door naar het pondje. Hij gaat waarschijnlijk vijf minuten voor het heel. Ik kijk op mijn horloge. Dan heb ik heerlijk een half uur om plat in het gras te liggen wachten op de pond. Wij komen om de bocht, Annie loopt voorop, ik probeer haar bij te houden. Zij draait zich om en roept naar achteren: Daar is de pond al, dat is fijn! Zij kijkt zo gelukzalig dat ik ook blij kijk, tenminste dat probeer ik, wanneer ik haar antwoord: "Nou zeker fijn"!

Ik strompel vervolgens naar de boot over keien die ik tegen mijn zere teentje en hielen voel drukken en plof daar op een bankje voor korte duur, want we zijn zo aan de overkant. Dan zien wij een terras en gaan zitten de voetjes hoog op een kist. Daar bellen wij B&B alles vol! Ik besluit Wanda te bellen, zij is zo goed in o.a. dit soort dingen! Mijn geduld is op. Wanda heeft een betere hengel waarmee ze altijd beet heeft.
Annie kijkt mij eens aan, met een blik van dat kunnen wij toch zelf?

Toch bel ik en Wanda heeft in een paar minuten geregeld dat wij een slaapplaats hebben. Nog 25 minuten lopen, maar dan kunnen Annie en ik Romantisch overnachten in het tuinhuisje! Het is heel gezellig met Annie, we hebben leuke gesprekken.

Na het douchen, de tape haal ik er nu maar af, mijn verhaaltje buiten tikken en ondertussen word opgegeten door de muggen.

Morgen 20 kilometer te lopen.