Pieterpad 18e dag

Heerlijk geslapen. Ik laat elke dag de wekker aflopen omdat ik anders bang ben om 11.00 uur pas wakker te worden. Maar ik presteer het om telkens om 6.00 uur wakker te worden, ver voor de wekker. Het ontbijt is heerlijk, wij eten aan de grote tafel in een gezellige woonkeuken. Een woonkeuken met een paar dezelfde deuren naast elkaar, wat mij doet denken aan mijn kindertijd! Toen ik ging spelen bij mijn vriendinnetje. Daar begon mijn onhandigheid zich al te ontwikkelen. Haar moeder zij dat mijn vriendinnetje in de kamer was. Ik pakte een deur (ook twee dezelfde naast elkaar) deed deze open en stortte abrupt de kelder in, tussen het brood! Dus nu op dit logeeradres, let ik extra goed op, wanneer ik een deur open. Na het eten taped mevrouw Yvonne mijn voeten in. Of ik even wil gaan liggen op de picknicktafel in de tuin. Zij legt er een kussen en een handdoek overheen en ik lig op mijn buik in de ochtend dauw op de tafel in de tuin en laat mijn voetjes weer prinsesselijk behandelen. Ondertussen komt Annie aan. Zij is vanochtend ook in de vroege ochtend opgestaan net als zus Corrie.

Annie is met de trein en de bus vanuit Delft gekomen om met mij een stuk Pieterpad te lopen. Na de koffie vertrekken wij van mijn geweldige logeer adres, bij Yvonne en Willem in Braamt. De tocht zal vandaag door de bossen gaan. Mijn voeten doen het vanmorgen goed. De blaren zijn doorgeprikt en stevig in de tape. Na een stukje lopen komen wij bij een weg, maar zien geen bordjes meer. Overal waar wij kijken niets! Er is iets over het hoofd gezien. Wij lopen van onze plek naar rechts, langs de weg op zoek naar rood witte bordjes, die ons het bos in zouden leiden. Achter een heg komt een vriendelijke stem vandaan, of wij het Pieterpad doen? Een aardige mevrouw wijst ons de goede weg. Ook bied zij ons koffie aan, want voorlopig komen wij niets tegen waar wij iets drinken kunnen. Wij stappen een fantastische tuin in en drinken en praten gezellig met bewoners van dit prachtige plekje.

De tijd vliegt voorbij als het gezellig is, dus hebben wij het gevoel nog steeds op dezelfde plek te zijn, als toen wij vanochtend vertrokken. Afijn bos, here we come! En weer bergen beklimmen. Annie en ik praten onderweg, maar ik merk dat Annie veel energieker is dan ik, want ik moet mij concentreren op mijn ademhaling. Hijg, hijg, puf, puf eindelijk boven. Vandaag, bos, bos, bos. Ik heb al heel veel foto's daarvan en met al dat klimwerk vind ik vandaag dat elke boom hetzelfde is. Wel kijken wij naar ieder kunstwerk in het bos of het iets is voor Helna om na te tekenen. Maar wij besluiten haar niet te gaan bestoken met onze smaak voor kunst.

Voor de tweede keer deze dag komen wij erachter dat wij alweer de draad kwijt zijn van het bos verhaal. Wij zoeken een uitkijktoren. Gevonden, gelukkig vragen wij aan andere bezoekers de weg naar Millingen, anders zouden wij onze route terug hebben genomen en aan de bomen zou ik niet zien dat we langs dezelfde zouden zijn gelopen.

Weer op de goede weg. Toch is het een beetje vaag aangegeven vandaag, want voor de derde keer zijn we iets uit het lood gelopen. Heen en weer, heen en weer, wordt het ongeveer! Heerlijk dat ik niet alleen loop, ik zou niet eens de bewoonde wereld meer hebben gevonden. Onderweg komen wij alleen maar Duits sprekende mensen tegen. Blijkt het dat wij in Duitsland aangekomen zijn. Gelukkig schijnt het wel de bedoeling te zijn, tenminste dat hoop ik.

Na een lange asfaltweg aflopen, komen wij aan bij een pannenkoeken restaurant. Snel bij een tafel in een hoek zitten en please mijn schoenen uit en voeten op een stoel. O heerlijk, wat kan ik genieten van de tintelingen die door de voeten gaan wanneer zij zich vrij in de natuur kunnen bewegen!

Ik had deze dag nog wel kunnen beleven, door zonder rugzak te lopen, wanneer ik niet eigenwijs was geweest. Heel vriendelijk heeft iemand aangeboden om mijn rugzak op te halen en naar het volgende slaap adres te brengen. Ik voelde mij bezwaard omdat ik nog niet wist tot welke plaats ik zou komen. Dat zou zo'n gedoe voor diegene zijn. Dus heb ik hem maar zelf gedragen.
Super aardig natuurlijk dat iemand dat voor je wilt doen!

Wij zoeken een slaapplaats. Heel veel is vol. Dat is pech! Dan bellen naar een plaatsje verderop. In een Herenhuis kunnen wij terecht. Eigenlijk zijn ze vandaag gesloten, maar ze waren nu toch net thuis, dus we zijn welkom. Even de berg aflopen, nou ja, beter dan op.
Fantastische plaats weer om te logeren een echt statig Herenhuis, wij zijn de enige gasten. Zo'n prachtige douche en zo jammer dat ik er niet onder kan.

Ik durf namelijk mijn tape niet nat te maken, die zo vakkundig om mijn voeten is gelegd. Dan alleen maar kijken naar de chique badkamer.

Gelukkig ruikt Annie wel lekker naar bloemetjes, dat compenseert!!!!!