De dag begon zo mooi, heerlijk geslapen en een heel lekker ontbijt! We hoeven deze avond geen slaapplaats te bespreken want Ruth Hasewinkel is zo lief om voor onze slaapplaats te regelen voor de volgende overnachting.
De dauw hangt nog boven de velden wanneer wij vertrekken. We hebben nog wat kilometers te gaan naar Hellendoorn. Tot die tijd gaat het goed. We lopen door de bossen, het is veel klimmen en dalen. Wij dachten dat Nederland vrij vlak was. Nou we hebben al heel wat heuvels gehad! Holten willen wij vandaag halen, dan zijn we weer een beetje op schema. Maar op de kaart zien wij dat het hele stukken lopen is door bos en hei. Geen koffie tent te zien op deze route. Wanda en ik zeggen niet heel veel tegen elkaar, we stappen door. Wel om ons heen kijkend want het is de bedoeling dat je van de natuur geniet! Eerlijk moet ik zijn, ik heb al veel bos gezien en nog steeds ben ik heel blij dat ik niet alleen ben. Soms kan een bos deprimerend werken, zeker wanneer er geen zon door schijnt en je geen licht aan het eind van een bos ziet. Uit het bos wordt het weer leuk en lopen wij Hellendoorn binnen.
Op naar de koffie en een broodje. Daarna vertrekken naar Holten. Dat wordt een barre tocht. Wanda last van haar spieren en ik voel dat er aan de andere voet een blaar bij komt. Twee kreupelen door het bos, alhoewel ik Wanda zie lopen als een kievit! Schijn bedriegt, zegt zij. Wanda is het ook zat, net zoals ik, maar wij moeten wel door. Er is in de verste verte niets waar wij terecht kunnen. Ik moet echt mijn schoenen even uit. Ik zie ook aan de andere voet nu twee blaren. Wat een pech. Ik stop een heel schaap in mijn schoen en wandel verder. Ik hoor Wanda mopperen over onze dagtocht. Ik kan er niets aan doen, maar moet om haar lachen. Ik vertel haar dat ze zelf ook haar verhaal en ervaring op kan schrijven. Dat zou dan KORT EN KRACHTIG zijn.
