Pieterpad 11e dag

Dag elf, gaat niet helemaal vanzelf.

De avond ervoor is het al moeilijk om een slaapplaats te vinden in het gebied waar wij naar toe willen lopen. Alles is vol waar wij naar toe bellen. Tegen Wanda zeg ik, dat ze dan in het bos moet slapen. Is niet erg, zegt Wanda. Jawel, dat vindt je wel erg, want dan heb je last van muggen.

Maakt niet uit, ik pak mijn rugzak als kussen, zegt Wanda en gelukkig heb jij nieuwe onderbroeken gekocht, die kunnen wij mooi gebruiken als bungalow tent. Ik zie het direct voor mijn geest en barst in een lachbui uit. We gaan in ieder geval vrolijk slapen en morgen zien wij wel verder.

Maar in de ochtend bij het wakker worden heb ik toch niet zo'n goed gevoel over hoe het zal gaan vandaag. Ik wil niet somber zijn, maar ik heb een beetje dikke keel gevoel. Ik schud het gevoel van mij af. Kom niet sentimenteel worden, zeg ik tegen mijzelf. We vertrekken redelijk optijd na het in tapen van de voeten.

Wanda en ik zijn alletwee stil en stappen flink vooruit. In mijn hoofd zitten wat zware gedachten over de dingen die ik voor elkaar wil krijgen, maar moeizaam gaan. Een soort ongerustheid overmeesterd mij. Ik bespreek mijn gevoel met Wanda. Dat lucht op, want ze heeft er een nuchtere kijk op.

Het gaat beter en wij drinken na tien kilometer in Ommen een kop koffie met een gebakje want mijn zoon is jarig vandaag.
De tweede helft naar Lemele gaat beter. De rugzak begint te wennen en mijn voet houd het ook langer vol. Ik hoef mijn schoen niet meer telkens uit te doen.

Het lijkt wel of Wanda vandaag haast heeft. Of zit zij ook niet lekker in haar vel? Wanneer ik haar gezicht zie moet ik grinniken. Zij heeft deze dagen wat ik afgelopen week had: opstart problemen bij de heupen. Doorlopen dan maar, zonder stil te gaan staan. Maar dan op een weg komt er een man in zijn tractor aanrijden. Grijs haar en een grijze baard. Ik bedenk er een plaatje bij van een mengeling Catwezel en de kerstman. "Aan wie doet de man jou denken, die voorbij reed", roep ik naar voor. Aan vader Abraham en Paulus de boskabouter, roept Wanda direct met resolute stem. Arme man op uw trekker, maar goed dat onze gedachten u niet hebben bereikt. Vervolgens staan wij weer stil, dubbel gevouwen aan de kant van de weg.

Het is drukkend weer en we hebben het best warm, de straaltjes lopen langs het gezicht. De Lemelerberg gaan wij beklimmen. Er komt geen einde aan de klim. Eenmaal boven een prachtig uitzicht over de hei. Een paar mensen spreken ons aan en zij zijn bereid een paar foto's van ons te nemen. We hebben er weer Facebook vrienden bij. Vrienden van de Lemelerberg!
Wanda wil graag verder lopen. Nu even doorgaan zonder te stoppen, zegt zei. Ik denk oké! Ik hoop dat ik niet hoef te zeggen dat ik moe ben of nodig moet, wat niet eens kan in de lage begroeiing, dus loop ik stevig achter Wanda aan.
Mijn humeur is gelukkig naar mate de dag vordert beter geworden. Best lekker veel kilometers gemaakt.
Ik word best moe, de tanker stiefelt maar door en ik volg als een automatische wandelaar haar spoor. Ondertussen zal ik toch wel Lopez brillen gecreëerd hebben?

We zijn bijna bij de laatse bocht. Ik heb zo'n dorst en zie in de verte stoelen staan. Ik wil ademhalen om tegen Wanda te zeggen: "eerst iets drinken?" Als plotseling uit het niets wordt geroepen SURPRISE!!!!!! Het gaat allemaal zo snel, ik sla stil als ik Jeff, onze werkgever met onze collega's zie staan! Ja ik zie het echt goed! Moeilijk zo'n gevoel te omschrijven. Ik kijk n.l. drie keer of ik hen wel goed zie of dat het een Fata morgana is. Ze zijn het echt! Ik gil niet, maar vind het fantastisch dat ze er staan!! Heerlijk Jeff en Inge nemen onze rugtassen over. Wij kunnen nu "vrij" lopen!

Wij gaan met z'n allen iets drinken en daarna uit eten met elkaar. Wat een heerlijke verrassing is en waar Wanda en ik extra van genieten. Gisteren een maaltijd gehad van cuppesoep met een droge boterham.

ENORM bedankt voor deze boost! Ik heb gelijk weer helemaal zin in mijn monster tocht. Voel nu dat Maastricht er aan komt.
Ook al de super berichten van iedereen is geweldig en stimuleert enorm om door te buffelen. Mijn dank is heel groot!!