Pieterpad 10e dag

Dag 10

Vanmorgen om half acht aan het ontbijt. Dan de voeten verzorgen en op pad. Wij voelen ons weer fris en fruitig. Vandaag willen wij toch wat kilometers maken, want Maastricht is nog zo ver! Het is heel mooi weer voor een stevige tocht. Eerst van Gramsbergen naar Hardenberg. Ploffen direct neer in Hardenberg voor een frisdrankje en een kopje koffie. Schoenen uit en voeten op de stoel. Misschien een beetje asociaal, maar die van mij willen niet naar beneden hangen. Het liefst zak ik nog onderuit met mijn hoofd op de leuning. Op de markt van Hardenberg koop ik een paar onderbroeken, ik heb er namelijk maar vijf in mijn tas gedaan voor het gewicht! Maar na drie keer draaien wordt het toch tijd voor een nieuwe. Iets verderop kopen we schapenwol voor onder de voeten. Natuurlijk komen we genoeg schapen tegen, maar om nu met een schaar aan de slag te gaan, gaat te ver. Weer uit Hardenberg vertrekkend, proppen wij eerst een schaap onder onze voeten. Het is een aanrader voor wandelaars! Het werkt heel goed en diezelen weer door. Wanda is net een tank! Ruwe bolster, blanke pit! Ik volg, net als met wielrennen heb je zo iemand die je op sleeptouw neemt om vaart te maken. Een haas heet dat geloof ik? Wanda is mijn haas.

Aangekomen in Rheeze drinken wij weer wat en overleggen waar wij gaan overnachten. Het is nog best vroeg in de middag en nemen de beslissing om nog 8 kilometer er bij te pakken, zodat we die morgen niet meer hoeven te lopen. Wij kijken elkaar aan, aftastend bij elkaar of het nog wel gaat. Eigenlijk.......... maar allebei geven wij niet toe, we doen het! Hup in de benen, de schapen weer goed ordenen in de schoen voor wij vertrekken. Lopend achter elkaar diezelen wij weer door. Er waaien allemaal gedachtes door mijn hoofd, zou Wanda dat ook hebben?

Ik loop voorbij koeien die in het weiland liggen te grazen en kan mij helemaal voorstellen dat men koe knuffelen heeft bedacht. Voor de rust en ontspanning. Ik zie en voel mij terplekke liggen, heerlijk tegen de koe aanhangend met met voeten op de volgende koe, die ernaast ligt. Het lijkt alsof mijn lijf op het Pieterpad staat en mijn geest bij de koe ligt. Ik voel de ontspanning, maar zie ook dat Wanda ondertussen meters voorop ligt. Dag koe, bedankt voor het knuffelen. We naderen Junne waar we gaan overnachten. Prachtig landschap gaat aan onze ogen voorbij. Zou heel de tijd wel foto's willen nemen. Langs gemaait gras, wat ligt te drogen. Heel het veld ruikt ernaar. Ik maak een foto, misschien komt de geur over!

Nog anderhalve kilometer naar Junne. Stoppen even om een appel te eten en water te drinken. Maar om daarna weer te starten brengt wat problemen met zich mee. Ik ben er al aan gewend, maar zie en hoor Wanda kreunend haar weg vervolgen. Ik kan het niet helpen, maar het werkt op mijn lachspieren, wanneer ik haar gezicht zie. Iets maakt het dat je na een stop niet zomaar je ritme op kan pakken, maar het voelt meer als een Lelijke Eend die je vroeger met een slinger op moest draaien. Afijn we zijn weer op gang. Komen na een kilometer aan het eind van de laan. Kijk ik naar mijn handen, daarna naar die van Wanda. Waar is het boekje? Nee toch, die ligt bij de stop. De moed zakt ons in de schoenen. We draaien om, maar dan worden wij gered, waarschijnlijk door een engel. Ik zeg, misschien heb ik hem in mijn rugzak gedaan bij de papieren met de logeer adressen. Vuurwerk!!! Hij zit in de tas.

Langs een idyllisch weggetje, aangekomen bij een lieve mevrouw, zij zegt: rusten jullie eerst maar uit op het bakonnetje achter de geraniums.
Ik voel mij er helemaal thuis, ben tenslotte een oma!

Voeten omhoog na onze wandeling van 23 kilometer.